+48 693469583
Z uwagi na zmianę brzmienia art. 29a ust. 13 ustawy o VAT nastąpiła także zmiana brzmienia art. 86 ust. 19a tej ustawy. Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13, lub stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14, nabywca towaru lub usługi jest zobowiązany do zmniejszenia kwoty VAT w rozliczeniu za okres, w którym warunki tego obniżenia zostały uzgodnione z dostawcą, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego warunki te zostały spełnione. W przypadku gdy warunki te zostaną spełnione po upływie okresu rozliczeniowego, w którym warunki te zostały uzgodnione, nabywca jest zobowiązany do zmniejszenia kwoty VAT w rozliczeniu za okres, w którym warunki te zostały spełnione. Jeżeli podatnik nie obniżył VAT naliczonego określonego na fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty VAT naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.
Jeśli natomiast chodzi o rozliczenie VAT przy korektach in plus, dotychczas zasady rozliczania tych faktur opierały się na linii interpretacyjnej i orzecznictwie. Od 1 stycznia 2021 r. do ustawy o VAT wprowadzono przepisy wskazujące sposób rozliczenia takich faktur korygujących (art. 29a ust. 17).
W związku z tym obecnie:
1) jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;
2) w sytuacji, gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży, korekta powinna być dokonana w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą;
3) późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.
Zasady te są także stosowane w przypadku WNT. W tym celu konieczne stało się wprowadzenie zmiany w przepisie art. 30a ust. 1 ustawy o VAT, polegającej na dodaniu odesłania do odpowiedniego stosowania przepisu art. 29a ust. 17. Skutkiem tej zmiany stało się jasne uregulowanie sposobu dokonywania korekt zwiększających podstawę opodatkowania w przypadku WNT. Nie zmieniły się przy tym zasady, które podatnicy stosowali dotychczas.
W konsekwencji dodania w art. 30a ust. 1 odwołania się do art. 29a ust. 17 stało się również konieczne doprecyzowanie zwiększenia podstawy opodatkowania przy eksporcie. W efekcie do art. 29a ustawy o VAT dodano ust. 18, zgodnie z którym w przypadku eksportu towarów zwiększenie podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 17, nastąpi nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wykazana została ta dostawa towarów.
W przypadku faktur korygujących wystawionych przed dniem 1 stycznia 2021 r. stosuje się przepisy ustawy obowiązujące do końca 2020 r. W przypadku faktur korygujących wystawionych po dniu 31 grudnia 2020 r. w związku z obniżeniem podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do końca 2020 r., lub w związku ze stwierdzeniem pomyłki na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14 ustawy, podatnicy w okresie do dnia 31 grudnia 2021 r. mogą stosować dotychczasowe przepisy ustawy, jeżeli wybór stosowania tych przepisów zostanie uzgodniony na piśmie pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługi a ich nabywcą, przed wystawieniem pierwszej faktury korygującej w 2021 r. Rezygnacja z tego może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym dokonano tego wyboru, pod warunkiem że zostanie ona uzgodniona na piśmie pomiędzy dostawcą towarów lub świadczącym usługi a ich nabywcą. Do faktur korygujących wystawionych po dniu rezygnacji z wyboru stosuje się nowe przepisy.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 11.03.2004 r. o VAT (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.)
Ustawa z dnia 27.11.2020 r. o zmianie ustawy o VAT oraz niektórych innych ustaw